Facts and figures

• Sinds 1956 worden in België KID-behandelingen uitgevoerd
   

• Vraag naar deze behandelingen kwam omdat de adoptieprocedure (!) in België verstrengde
   

• De oprichting van de eerste Belgische spermabank vond plaats in 1970 (hiervoor werd enkel vers zaad gebruikt)
  Reden: door de stijgende vraag werd het georganiseer minder evident
   

• Er waren Belgische artsen die tot 1980 enkel vers zaad gebruikte
   

• Vooral studenten en medisch personeel werden als zaadleveranciers geronseldKraamafdelingen werden bezocht in de hoop een aantal kersverse papa’s te kunnen overtuigen bij te dragen zodat kinderloze koppels alsnog hun kinderwens in vervulling zouden zien gaan In Nederland werd voor eerst een KID-behandeling geregistreerd in 1948
   

• Belgische grondlegger der fertiliteitsbehandelingen dr. Schoysman
   

• Niemand weet hoeveel donorkinderen er zijn (geen echte registratie) ​
   

• Prof. De Vroey (1 van de bekendste fertiliteitsspecialist) is verantwoordelijk voor 45 000 donorkinderen in binnen- en buitenland​
   

• Slechts 25% van de donorkinderen weten dat ze donorkinderen zijn – gigantisch taboe
   

• Assistenten, studenten en ziekenhuispersoneel waren een grote groep van donoren​
   

• Kersverse vaders op materniteitafdelingen werden ook aangesproken om hun zaad af te staan
   

• ​Groot deel van de oudere generatie donorkinderen zijn hoogbegaafd en wetenschappelijk aangeleg​d​​
   

• Ookal werd de garantie gegeven het zaad van dezelfde donor te gebruiken voor een 2e of een 3e kind, bleek het in vele gevallen niet om dezelfde donor te gaan
   

• In Engeland is er een geval bekend van een fertiliteitsarts die gedurende zijn carrière zijn eigen zaad gebruikte en zo ee​n600-tal donorkinderen verwekte
   

• Er is GEEN nationaal noch internationaal donorregistratie-systeem (een donor kan in verschillende centra doneren + zaad wordt in tientallen landen verkocht)
   

• ​Kans dat halfbroers -en zussen elkaar kunnen ontmoeten, niet wetende dat ze donorkinderen zijn, een relatie beginnen, is reëel. Die kinderen verwekt uit die relaties zijn incestkinderen
   

• Belgische donoren werden pas sinds 2007 wettelijk beschermd. Dit betekent dat een donor van voor die tijd juridisch niet beschermd zijn en men dus alimentatie of zelfs erfenis van hem kan claimen
   

• Onze genetica is voor de helft gekend. Wat bij erfelijke ziekten die pas later naar boven komen?​​Kinderen van donorkinderen hebben 25% onbekend genetisch materiaal – hier ook risico’s, stel dat de donor een genetische ziekte had die niet werd ontdekt en bv van dat soort is dat per 2 generaties naar boven kan komen?
   

• Alle fertiliteitsartsen en centra de wettelijk verplichting hebben dossiers bij te houden. Indien dossiers werden weggesmeten kunnen schadeclaims kunnen door donorkinderen geëist wordenEnkel een DNA-test kan bepalen of iemand echt genetisch verwant isHet Europees Verdrag inzake de rechten van het kin​d stelt dat elk kind het recht heeft om zijn ​genetische roots te kennen
   

• Er zijn reeds uitspraken van het Europees Hof dat stelde dat het recht op roots van het kind primeerde boven het privacy recht van de moeder bijvoorbeeld​
   

• Momenteel is in België wel de optie om voor een buitenlandse open donor te gaan, maar deze optie wordt zelden of nooit spontaan op tafel gelegd​
   

• In België is er geen enkel instantie waar donorkinderen naar toe kunnen met vragen of begeleiding
   

• Bijna alle donorkinderen hebben dezelfde oerbehoefte om hun genetische roots te kennen, alsook te weten of we halfbroers- of zussen hebben rondlopen
   

• Deze behoefte kan je vergelijken met de natuurlijke drang die de meeste adoptiekinderen ervaren om op zoek te gaan naar hun biologische ouders
   

• Zelfs donorkinderen die het altijd hebben geweten, als kinderen die het op latere leeftijd zijn te weten gekomen, willen weten van wie ze afstemmen​In de adolescentie-fase worstelen de meeste donorkinderen met het onbekende donorgegeven. Maar er zijn ook donorkinderen, diegenen die het altijd hebben geweten, die op redelijke jonge leeftijd op zoek willen gaan
   

• In Nederland is anoniem doneren sinds 1 juni 2004 niet meer mogelijk. Het aantal donoren zakte in eerste instantie, maar steeg en stagneerde daarnaIn Engeland werd de anonimiteit ook opgeheven. Dit leidde er niet tot een daling in het aantal donoren
   

• Nederlandse koppels steken massaal de grens over om fertiliteitsbehandelingen in België te laten uitvoeren
   

• Uitwisseling van donormateriaal, over de grenzen heen, betekent dat de donor alsook halfbroers en zussen in een ander land kunnen wonen, vandaar dat een grensoverschrijdende DNA-bank de beste kans biedt te zoeken èn vinden
   

• Onvruchtbaarheid neemt overal ter wereld toe, alsook doen alsmaar meer alleenstaande mama's en lesbische koppels beroep op fertiliteitsbehandelingen met donormateriaal​
   

• Willen we als maatschappij generaties donorkinderen hun recht op roots blijven ontzeggen?