top of page

PERSBERICHT

Belgische wensouders en kinderen slachtoffer van Nederlandse massa-spermadonor Jonathan die meer dan 550 kinderen verwekte. Werd zijn sperma ook door Belgische fertiliteitscentra gebruikt?

 

​​

Antwerpen, 27 april, 20u:  

​

Morgen wordt in Nederland een belangrijke uitspraak van een kort geding verwacht. Een Nederlandse moeder en Stichting Donorkind NL stapte naar de rechtbank om halt aan de massa-spermadonor Jonathan Jacob Meijer (41) toe te roepen. 


Jonathan, een muzikant uit Den Haag, bood namelijk jarenlang zijn sperma onder verschillende profielen en op allerhande plaatsen aan: ziekenhuizen, spermabanken en online fora. Nu nog steeds zou hij zijn sperma aanbieden. Geschat wordt dat alvast 550 donorkinderen met zijn sperma wereldwijd werden verwekt. Het aantal is slechts een schatting daar Jonathan, spermabanken èn fertiliteitscentra, weigeren exacte aantallen kenbaar te maken. 

 

Ook in België maakte Jonathan slachtoffers door wensouders te misleiden en op te lichten. Er zijn sterke vermoedens dat zijn sperma door Belgische ziekenhuizen werd gebruikt en onze overheid het naliet een onderzoek te starten toen in 2017 al bleek dat in binnen-en buitenland het maximumaantal donorkinderen van deze donor ruimschoots overschreden was. 

Ruud_Jonathan_Cryos.png

Ines* is één van die Belgische ouders. “Het verlangen naar een kind was groot, maar ik had geen partner. Daarbovenop begon mijn biologische klok steeds harder te tikken.” start Ines. “Ik heb heel hard nagedacht over hoe mijn kinderwens alsnog te kunnen vervullen. Ik vertrok vanuit de rechten en belangen van het toekomstig kindje in de hoop een zo groot mogelijk welzijn te kunnen vrijwaren. Zelf kon ik me niet vinden in het anonieme beleid dat ons land hanteert. Dat ze van bij het begin zou kunnen weten van wie ze afstamt en contact mee kon hebben, was voor mij een belangrijke voorwaarde.” 

 

“Online ging ik op zoek naar een betrouwbaar iemand die in dat plaatje paste.” gaat ze verder. “Zo kwam ik in 2017 bij een zekere Jonathan terecht. Hij leek alle boxes af te vinken: hij leek gezond, was sympathiek, vertelde dat hij het uit altruïstische overwegingen deed. Hij stond open voor contact met het kind mocht die behoefte er zijn en gaf tevens te kennen dat hij zich zou beperken in het aantal kinderen.” aldus Ines. 

 

“Ik googelde zijn naam, maar vond niets dat alarmbellen deed rinkelen en besloot ervoor te gaan. In 2018 werd mijn dochter geboren. Ik was zo gelukkig en dacht echt dat ik het allemaal goed voor elkaar had. En toen botste ik begin 2021 op een artikel van de New York Times. Het stuk had als titel: ‘The Case of the Serial Sperm Donor. One man, hundreds of children and a burning question: Why?’. 

 

“Ik begon het stuk diagonaal te lezen en had opeens door dat dit over Jonathan, mijn donor, ging. De grond onder mijn voeten zakte weg.” herinnert Ines zich. “De roze wolk waar ik tot dan op had vertoefd werd instant een grote onheilspellende donderwolk. “

 

“In het artikel las ik dat Jonathan massaal wensouders, ziekenhuizen en spermabanken had misleid om zo honderdtallen donorkinderen wereldwijd te kunnen verwekken. Ik werd overspoeld met gevoelens van ongeloof, verdriet, wanhoop, boosheid maar ook met schuldgevoel. Meteen had ik een immense bezorgdheid naar mijn dochter toe: welke en wat voor impact zal dit alles op haar en de andere kinderen hebben? Jonathan had het dan toch niet zo goed met ons voor.” stelt Ines. 

 

“Had ik dit op voorhand geweten dan had ik nooit voor hem gekozen. Achteraf bleek dat hij in 2017 al op een zwarte lijst bij Nederlandse ziekenhuizen stond. Waarom werd er niet aan de Europese alarmbel getrokken? Men wist toen al dat hij in het buitenland doneerde. Was die informatie algemeen bekend dan hadden mijn dochter en ik, naast zoveel anderen, niet met deze nefaste realiteit moeten leven.“

​

Zwarte lijst 

De Nederlandse Vereniging voor Verloskunde en Gynaecologie (NVOG) sloeg in 2017 voor het eerst alarm over Meijer. Maar toen had hij in Nederland al bijna 102 kinderen verwekt via spermadonatie in verschillende klinieken. Hij werd op een “zwarte lijst” van zijn land van herkomst gezet, maar bleef sperma in het buitenland doneren. 

 

De NVOG meldde de zaak bij de Inspectie Gezondheidszorg en Jeugd (IGJ). De inspectie houdt toezicht op de klinieken en toepassing van de richtlijn, maar deed geen onderzoek naar de donor zelf. 

 

Hoewel ook veel Europese vrouwen laten zich insemineren met het donorzaad van de Deense spermabank Cryos, hebben de NVOG en klinieken buitenlandse collega’s niet gewaarschuwd voor deze donor. Zo kon de man daar tussen 2015 en 2018 probleemloos doneren. 

 

Falende overheid

“In 2019 brachten wij het FAGG per mail op de hoogte en verzochten we na te gaan of tussen de 102 verwekte kinderen in Nederland Belgische kinderen zaten wiens ouders de grens hadden overgestoken.” zegt Steph Raeymaekers, voorzitter bij Donorkinderen vzw.

 

“Daarnaast vroegen we ook expliciet om na te gaan of het sperma van Jonathan hetzij via rechtstreekse donaties of via import door de Deense Cryos spermabank in Belgische ziekenhuizen terecht was gekomen. Indien dit het geval is, dan is levensnoodzakelijk dat ouders en kinderen op de hoogte worden gebracht.” stelt Steph. “Niet alleen over het grote aantal maar ook met betrekking tot de medische issues die ondertussen bij verschillende kinderen werden vastgesteld.” gaat ze verder. “Ouders en kinderen kunnen zich trouwens bij ons aanmelden zodat we hen met de anderen in contact kunnen brengen.”

 

“Het FAGG en FOD Volksgezondheid lieten het na op te treden, ouders en kinderen correct te informeren en stappen te ondernemen om dit soort van excessen te vermijden. Sinds 2013 (!) vragen we onze overheid om van het wettelijke nationaal register werk te maken. Een register dat erop toeziet dat het maximumaantal kinderen per donor niet overschreden kan worden. Ondertussen passeerden 3 ministers van Volksgezondheid de revue die allemaal beloofden dit tijdens hun legislatuur in orde te brengen. Telkens een loze belofte blijkt, eentje die ten koste van kinderen en ouders gaat.’ aldus Steph. 

 

Sluitend (inter)nationaal register

“Net als andere belangenorganisaties in binnen – en buitenland pleiten we naast een sluitend nationaal register ook voor een internationaal register. Dit net omdat landgrenzen overgestoken worden en al decennialang aan import/export van gameten wordt gedaan. Samen met anderen roepen we op om tevens geen sperma meer uit buitenlandse spermabanken zoals Cryos of de European spermbank te gebruiken. De donoren uit die spermabanken zijn per definitie massa-donoren. Geen enkel donorkind heeft er baat bij om eentje uit een rij van 100 of meer te zijn, laat staan geconfronteerd te worden met hoop halfbroers en -zussen verspreid over heel de wereld. “gaat de voorzitter verder. 

 

“Het probleem reikt verder dan enkel de internationale spermabanken of donoren die verschillende ziekenhuizen en fora afschuimen. Heel wat artsen hielden zich ook niet aan enige beperking in de centra waar ze tewerkgesteld waren. Gestaag zien we groepen van dezelfde donorouder jaar na jaar groeien.” zegt Steph. “We stellen meer en meer psychologische issues en moeilijkheden bij lotgenoten en hun ouders vast. Het is bij momenten al niet evident om een donorkind te zijn, laat staan dat je je door een meute van tientallen halfjes dient te manoeuvreren. Ook daar faalt de overheid en de industrie: donorkinderen, ouders en donoren worden na levering compleet aan hun lot overgelaten.” zucht Steph. 
 

 

Wetsvoorstel Valerie Van Peel 

Valerie Van Peel N-VA diende onlangs een wetsvoorstel ter oprichting van een bewaar- en beheers instituut voor donorgegevens in. Ook Donorkinderen vzw mocht advies en bedenkingen op het wetsvoorstel leveren. 

 

“We hebben gepleit voor een sluitend register met de mogelijkheid dat donoren die buiten het circuit van ziekenhuizen opereren ook geregistreerd worden en toezicht kan gehouden worden om zo excessen in de kiem te smoren. Het is een systeem dat in Engeland bestaat en vruchten afwerpt. Het stelt wensouders ook in staat iemand te kunnen verifiëren of te rapporteren.” aldus Steph.

 

 

Transparantie en ondersteuning

“Het wordt tijd dat de anonimiteit afgeschaft wordt omdat het ten eerste de mensen die er uit voortkomen fundamenteel discrimineert, hun levenskwaliteit verlaagt en schade toebrengen kan. Ten tweede stellen we vast dat anonimiteit excessen mogelijk maakt of standhoudt, net omdat er geen volledige transparantie toelaat. Anonimiteit zorgt er ook voor dat mensen niet tijdig of correct geïnformeerd worden over zaken die hen aanbelangen. Het is aan niemand, en zeker niet aan een overheid om kinderen belangrijke of fundamentele informatie over zichzelf te ontzeggen louter ten faveure van een industrie of mannen met een narcistische voortplantingsdrang.”

 

“We pleiten tevens voor psychologische ondersteuning voor donorkinderen, ouders van, donoren en andere betrokken partijen. Want deze is vandaag de dag zo goed als onbestaande.”  sluit Steph af. 

​

 

Heb je vragen? 

We realiseren ons dat dit bericht vragen en bezorgdheden kan oproepen bij zowel ouders, als wensouders en donorkinderen.  Zij die weten, denken of vermoeden Jonathan Jacob Meijer als spermadonor te hebben gehad, neem gerust met ons contact op. We brengen jullie in contact met de groep van ouders die zich al wisten te groeperen.


Contact zoeken kan via donorkinderen@gmail.com 

Ben je een donorkind of denk je een donorkind te zijn en heb je vragen? Neem dan ook gerust met ons contact op. 

 

Donorkinderen vzw 

In 2014 werd Donorkinderen vzw opgericht met als doel de rechten, belangen en welzijn van donorkinderen niet alleen te behartigen maar ook in het maatschappelijke debat op allerlei vlakken te vertegenwoordigen en te verdedigen.

​

Nuttige links 

 

 

​

Cryos profiel Jonathan Jacob Meijer  > RUUD, stond geregistreerd als ‘identificeerbare’-donor

​

​

​

​

​

​

 

 

 


 

 

 

 

 

​

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Link naar foto’s van Jonathan Jacob Meijer nu.
 

​

Ruud_Jonathan_Cryos.png
bottom of page