Nathalie - Ik (en mijn zus) zijn zéker niet op zoek naar een nieuwe vader, wij hadden de beste papa ter wereld, maar wél zou ik willen weten wat voor iemand die donor was/is

 

Ons verhaal ....

 

Wij zijn een gezin van 4. Mama, papa mijn zus (28) en ik (ook een vrouw van 31) zijn altijd 4 handen op één buik geweest. Na een huwelijk van 22 jaar zijn mijn ouders uit elkaar gegaan maar het contact tussen ons en onze papa bleef altijd top.
We hadden een hechte gezinsband. Ook al was het  in 2 gezinnen.

 

Spijtig genoeg is onze papa gestorven (15 jaar na de scheiding) na een lange ziekte. Dit was een heel zware periode.

 

Na 1.5 jaar nodigde mama ons nog eens uit voor een dinertje, maar deze keer zonder onze "mannen". Wat niet echt abnormaal was want we deden nog al wel eens dinerkes onder de vrouwen. Het was een heel gezellige avond, lekkere aperitief, heerlijk hazenrug gegeten en bij het dessert kwam mama ineens met de zin "Ik moet jullie iets vertellen en het zal niet gemakkelijk zijn" ....
Mijn zus en ik dachten direct : "Oh nee, die heeft kanker en gaat ook dood!"

 

En toen begon ze : Je weet toch dat jullie papa al heel lang ziek was, ook toen wij juist samen waren en na lang geprobeerd zwanger te worden bleek dat hij geen kinderen kon krijgen door zijn ziekte. Jullie zijn dus eigenlijk niet zijn biologische kinderen maar jullie zijn van een spermadonor. En daarbovenop moet ik ook nog vertellen dat je zus van een andere donor is al jij....." En toen begon ze te huilen...

 

Mijn zus en ik begonnen een beetje te lachen en ik zei nog: "Precies Mooi en Medogenloos" :-) Maar het was wel serieus.

Mama vroeg of we nu niet kwaad waren en natuurlijk waren we dat niet! Hoe kan je kwaad zijn? Ze hebben ons heel hard gewild. Wij waren hun grote kinderwens, ik weet ook dat mijn moeder graag meer kinderen had gehad dan alleen maar 2. Maar nu weet ik ook hoe dat komt. En ze heeft alles voor ons gedaan!

 

Ook mijn vader heeft ons opgevoed alsof wij zijn eigen vlees en bloed waren, hij heeft ons nooit op geen enkel moment in de steek gelaten en zelfs nu nog heb ik er een sterke band mee na zijn dood. Hij komt nog regelmatig "goeiedag" zeggen.

 

Het feit dat je niet het kind bent van je vader waar je 29 jaar lang bent vanuitgegaan is wel heel raar. De eerste dagen hadden zowel mijn zus als ik een beetje een identiteitscrisis : Wie zijn we? Van waar komen we? Je kijkt in de spiegel en ziet ineens een ander persoon staan...Wie is mijn biologishe vader wel? Een bankdirecteur, een succesvol zakenman, een secretaris, een vuilnisman, een moodernaar (Dutroux?) ? Welke kenmerken en karaktertrekken heb ik van hem?

 

Ik (en mijn zus) zijn zéker niet op zoek naar een nieuwe vader, wij hadden de beste papa ter wereld, maar wél zou ik willen weten wat voor iemand die donor was/is. Wat doet hij van werk, welke hobby's heeft hij, welke interesses, heeft hij een gezin met kinderen,....? Dat zou ik wel heel graag willen weten eigenlijk.

 

Maar spijtig genoeg zal ik daar nooit achter komen, en dat is toch wel een zwaar iets om dragen soms.

Meestal laat ik het los en ben ik er niet mee bezig, ook omdat ik het druk genoeg heb, maar ook goed dat ik er niet te veel over moet nadenken, want dan begin je weer te piekeren en te denken en te dromen.

 

Het is wel frustrerend soms. Weten dat elke persoon die je tegenkomt misschien wel je biologische vader kan zijn.....

Ik heb 7 jaar lang gewerkt in de omgeving waar ik "ontstaan" ben en waar de donors grotendeels ook van komen, ik heb zelfs samengewerkt met de gynaecoloog die dit alles heeft volbracht, zonder het te weten..... Dus wie weet ben ik mijn donor al tegen gekomen! De donor kan ook van zuid-Nederland komen, maar in de regio daar waar ik gewerkt heb zitten ook veel Nederbelgen. Nu heb ik soms wel spijt dat ik dit vroeger niet wist, dan kon ik meer letten op de mensen die ik in het verleden tegen kwam...

 

Ik ben zeker een voorstander van een centrale database!! Donors moeten niet "bekend" zijn, maar zeker ook niet anoniem.

Geef genoeg kenmerken op zodat een donorkind haar roots kent en ALS het nodig is moet de donor te traceren zijn (vb voor erfelijke ziektes!)

 

Ik hoop dan ook dat er in de toekomst meer wordt nagedacht over dit onderwerp. Ouders met een kinderwens is mooi, maar kinderen hebben het recht op hun roots!